شرایط تجارت بینالملل که به اختصار اینکوترمز نامیده میشود مجموعهای از شرایط فروش است که در تجارت بین الملل اعمال میشود. اتاق بازرگانی بین المللی(ICC) قوانین اینکوترمز را هر ده سال یکبار بررسی و به روزرسانی میکند تا بتواند به نگرانیهای کاربران و تغییرات بازار پاسخگو باشد. اینکوترمز به تقسیم هزینههای مبادله و همچنین مسئولیتها بین صادر کننده و وارد کننده کمک میکند. آخرین نسخه از اینکوترمز مربوط به سال 2020 است که در این مقاله ما قصد داریم تا نگاه کوتاهی به اینکوترمز 2010 و 2020 داشته باشیم.
در سال 2010 تعداد اینکوترمز را از 13 به 11 مورد کاهش دادند. در اینکوترمز 2020 همین تعداد حفظ شد اما در چند مورد تغییراتی را ایجاد کردند. این بازنگریها به درک بهتر قوانین و مسئولیتها با تمرکز اصلی بر انتقال ریسک از یک طرف به طرف دیگر کمک میکند. علاوه بر این، تجدیدنظرها شامل تغییراتی در سایر مسئولیتها مانند ترخیص صادرات و واردات، هزینههای خاص، بیمه و غیره خواهد شد. از جمله تغییراتی که در اینکوترمز 2020 اعمال شد عبارتند از:
سازمان ICC، DAT (تحویل در ترمینال) را به DPU (تحویل در محل تخلیه شده) تغییر داد. کلمه ترمینال با مکان جایگزین شد چرا که واژه ترمینال باعث سردرگمی میشد. با توجه به تغییر کلمه terminal با place که به معنای هر مکانی است. این مکان میتواند ترمینال، انبار، بندر یا هر مکان دیگری باشد.
ICC این تغییر را ضروری دانست چرا که کالاها را نمیتوانید در اسکله، بندر یا فرودگاه تخلیه کنید، بنابراین، آنها باید در این مورد شفافسازی میکردند که میتوانید کالا را پس از ترخیص از گمرک و رسیدن به مقصد نهایی تخلیه کنید.
در اینکوترمز 2020 تغییراتی در هزینه بیمه و حمل و نقل (CIF) و حمل و نقل بیمه پرداخت شده(CIP) وجود دارد و تنها اینکوترمز هست که تعیین میکند چه کسی باید بیمه را پرداخت کند. براساس CIP اینکوترمز 2010، فروشنده تنها مسئول ارائه حداقل بیمه بود. اما در سال 2020، فروشنده مسئول ارائه حداکثر پوشش بیمه که حداقل آن معادل 110 درصد ارزش کالا است را بر عهده دارد.
به دلیل اینکه CIP محموله میتواند از طریق یک یا چند حمل و نقل حرکت کند، به همین دلیل این تغییر در اینکوترمز 2020 ایجاد شد. مسیرهای حمل و نقل مختلف، محموله را در معرض خطر بیشتری قرار میدهد و در نتیجه نیاز به پوشش بیمهای بیشتر را افزایش میدهد.
برای جلوگیری از سردرگمی، ICC تجار را ملزم میکند که تمام هزینهها در بخش Allocation of Costs فهرست شوند. اکنون که ترتیب اقلام نیز در اینکوترمز 2010 تغییر کرده است، هزینهها در بخش A9/B9 فهرست میشوند. بخش A9 تمام هزینهها را نشان میدهد تا اطمینان حاصل شود که هزینههای هر یک از طرفین به خوبی مشخص شده است.
در سال 2010، براساس CIP(حمل و بیمه پرداخت شده)، فروشنده تنها مسئول ارائه حداقل پوشش بیمه بود. در صورتی که در اینکوترمز 2020، فروشنده اکنون مسئول ارائه حداکثر پوشش بیمه است.
امنیت یک محموله همواره یک مسئله مهم در بین بازرگانان بوده است و اینکوترمز 2020 به این موضوع توجه بیشتری داشته است. به عنوان مثال، تحت CPT (تحویل با پرداخت کرایه حمل تا مقصد) فروشنده اکنون باید تمام الزامات مربوط به امنیت را برای ارسال محموله به مقصد انجام دهد.
اینکوترمز 2010 در مورد اقدامات ایمنی از سوی فروشنده چیزی قید نشده بود. اما در اینکوترمز 2020 تخصیصهای مربوط به امنیت در رابطه با حمل و نقل به A4 و A7 هر قانون اینکوترمز اضافه شده و هزینههای لازم در A9 تا B9 لحاظ شده است.
در اینکوترمز 2010، فرض بر این بود که طرفین از خدمات شخص ثالث برای حمل و نقل کالا استفاده میکنند. با این حال، در سال 2020، خریدار و فروشنده اکنون اجازه دارند وسایل حمل و نقل خود را برای ارسال محموله مستقر کنند که الزامات خاصی در اینکوترمز 2020 برای آن در نظر گرفته شده است.
در نسخه اینکوترمز 2020 ذکر شده است که هم خریداران و هم فروشندگان میتوانند کالاها را با وسایل حمل و نقل خود بارگیری کنند. در نسخه قبلی، فرض شده بود که یک سرویس حمل و نقل شخص ثالث به طور انحصاری حمل و نقل را انجام میدهد. این به روزرسانی بیشتر بر شرکتهای FCA (تحویل به حمل کننده)، تحویل در محل (DAP)، تحویل در محل بدون بارگیری(DPU) و تحویل وظیفه پرداخت شده (DDP) تأثیر گذاشته است.
ICC در اینکوترمز 2020 تلاش کرده است تا مفاهیم را به صورت مؤثر و شفافتری بیان کند. هر چند بسیاری از موارد که در اینکوترمز 2010 بود در اینکوترمز 2020 نیز به صورت دست نخورده باقی مانده است اما اینکوترمز 2020 به راحتی قابل درک است و مسائل به روشنی توضیح داده شده است و برای مسائل تجارت بینالملل مناسبتر است.
