دستور Ping : کاربرد اصلی این دستور به منظور عیب یابی شبکه است که مشخص می کند، آیا ارتباط ما با مقصد بر قرار است یا خیر.
دستورTracert : این دستور تعداد مسیر هایی که تا مقصد وجود دارد را مشخص می کند.
دستور PathPing : این دستور ترکیب دو دستور بالا می باشد و هم مسیر ها به علاوه IP آنها را نمایش می دهد.
دستور Ipconfig : مهم ترین دستور برای دیدن مشخصات پیکربندی شبکه شما است که با قرار دادن all/ در کنار آن اطلاعات بیشتری از جمله آدرس مک نیز نمایش داده می شود.
دستور Netstat : دستور مهمی است که لیستی از پورت های باز روی سیستممان را به ما نمایش می دهد.
دستور NSLookup : با این دستور می توان نام یا IP دامنه مورد نظر خورد را به دست بیاوریم. به این صورت که اگر آدرس دامنه را وارد کنیم به ما IP ، و اگر آدرس IP را وارد کنیم به ما نام دامنه را می دهد.
دستور TaskList : نام و جزئیات تمام Task های فعال روی کامپیوتر ما را نشان می دهد که شاید از دید تسک منیجر پنهان باشد ، همچنین سوئیچ های این دستور اطلاعات کاربردی و بیشتری را نیز ارائه می دهند.
دستور TaskKill :برای توقف یک Task استفاده می شود و مزیت آن نسبت به Task Manager این است که قابلیت توقف Task های مخفی را نیز دارد . شما باید PID یا Imagename یک Task را که با دستور Tasklist به دست آوردید ، به دستور Taskkill بدهید.
دستور Powercfg : این دستور ، یک دستور بسیار مفید و کاربردی برای سرور ها می باشد که سوئیچ های متعددی را نیز دارد . با این دستور می توانید تمامی منابع انرژی مثل توان مصرفی و باطری سیستم خود را مدیریت کنید یا آن ها را مانیتور وصل کنید.
دستور Drive Query : لیستی از درایور های سخت افزار ها را که روی سیستم ما نصب شده اند را نمایش می دهد.
دستور Cipher : دستور قدرتمندی است که بدون نیاز به نرم افزار خاصی می تواند فایل ها و فولدر های خود را مدیریت و رمز نگاری کنید.
دستورات بالا هر کدوم دارای سوئیچ های مختلفی می باشند که می‌توانید در صورت نیاز، آن ها را در گوگل سرچ نمایید.