برای انتقال چندین سیگنال به طور هم‌زمان از Trunk شبکه یا لینک ارتباطی استفاده می‌شود. با این لینک ارتباطی می‌توان دسترسی شبکه را بین دو نقطه فراهم کرد. ترانک‌ها معمولاً برای اتصال مراکز switching در یک سیستم ارتباطی به کار گرفته می‌شوند. هر نوع داده ارتباطی با سیگنال‌ها قابل انتقال هستند.
در دنیای شبکه‌های کامپیوتری، مفهوم Trunk یکی از مهم‌ترین عناصر است که در اتصال و ارتباط بین شبکه‌های مختلف و VLANها نقش اساسی دارد. Trunk به‌عنوان یک لینک یا اتصال بین دو دستگاه شبکه ایجاد می‌شود که قادر به انتقال داده‌های چندین VLAN مختلف می‌باشد.
ساختار یک ترانک شبکه می‌تواند متشکل از سیم‌های متعدد، کابل یا رشته فیبر نوری باشد که همه آن‌ها در یک کابل فیزیکی به هم متصل شده‌اند. این اتصال باعث شده تا پهنای باند به حداکثر برسد. از طرفی هم یک ترانک می‌تواند از یک لینک با ظرفیت بالا تشکیل شود که از طریق آن سیگنال‌های زیادی روی آن multiplex می‌شوند.
Trunk پورتی است که وظیفه آن انتقال ترافیک vlan ها، بین سوئیچ‌ها است. در واقع ترانک یک پروتکل است که برای انتقال VLAN از یک سوئیچ یا از یک سوئیچ به روتر استفاده می‌شود.
در شبکه‌هایی که بیش از یک Switch وجود دارند باید اطلاعات vlanها از یک Switch بتواند به Switch دیگر انتقال پیدا کند، در چنین شرایطی لازم است که بین Switchها Trunk راه‌اندازی شود.
اگر بخواهیم ترانک را به زبان ساده تعریف کنیم باید بگوییم که با ترانک یک VLAN را در دو دستگاه معتبر می‌سازیم. پورت ترانک این امکان را به کاربر می‌دهد تا از یک VLAN در سوئیچ‌های مختلف بهره ببرد.
با وجود این ابزار می‌توان پورت‌های چند سوئیچ را که در حالت Trunk قرار دارند در یک شبکه به‌صورت داخلی به هم متصل کرد و آن‌ها را در یک VLAN قرارداد. برای این اتصال از Trunk Port استفاده می‌شود. این پورت به نوعی طراحی شده که به‌صورت پیش‌فرض ترافیک VLANها را از خود عبور می‌دهد. VLANها این امکان را به کاربر می‌دهند که دستگاه‌های موجود در یک شبکه را بدون توجه به محل آن‌ها از هم تفکیک کرد.
پورت ترانک یا Trunk Port به پورتی گفته می‌شود که وظیفه آن انتقال ترافیک vlanهایی است که سوئیچ به آن‌ها دسترسی دارد، به این روندی که ترافیک vlanها می‌تواند از طریق پورت ترانک به سوئیچ دیگر منتقل شود Trunking می‌گویند.
برای شناسایی پورت‌های Trunk هر Frame از یک برچسب منحصربه‌فرد که به آن Tag می‌گویند استفاده می‌شود. با این برچسب‌ها دقیق مشخص می‌شود یک fram به کدام vlan تعلق دارد، مثلاً این Frame متعلق به VLAN 100 است.
ناگفته نماند که بر اساس پروتکل‌های مورد استفاده در شبکه برچسب‌های متنوعی هم وجود دارند که معمول‌ترین آن‌ها برچسب 802.1Q و همچنین برچسب Inter-Switch Link یا ISL است. کاربرد این tagها برای زمانی است که ترافیک بین سوئیچ‌ها جابه‌جا می‌شوند. این برچسب‌گذاری در Trunking سبب می‌شود که هر گاه یک Frame از سوئیچ خارج شود به‌راحتی با توجه به شماره برچسب مسیر هدایت آن مشخص می‌شود و می‌توان آن را به valan مورد نظر هدایت کرد.
نکته‌ای که در مورد پورت وجود دارد این است که یک پورت اترنت یا می‌تواند یک Access Port و یا یک Trunk Port باشد این امکان وجود ندارد که هر دو این پورت‌ها به‌صورت هم‌زمان کار کنند. باید توجه داشته باشید که به پورت ترانک نمی‌توانید کامپیوتر متصل کنید.
نکته بعدی که در خصوص پورت‌ها وجود دارد این است که پورت‌های ترانک برخلاف پورت‌های Access می‌توانند به‌صورت هم‌زمان به عضویت چندین vlan در بیایند و امکان هدایت ترافیک‌های VLANهای مختلف را دارند.
TRUNK شبکه یک خط یا پیوند ارتباطی است که از آن به‌عنوان حمل چندین سیگنال به‌صورت هم‌زمان استفاده می‌شود با ترانک در شبکه می‌توان دسترسی شبکه را در بین دونقطه فراهم کرد. کار ترانک‌ها معمولاً اتصال مراکز سوئیچینگ در یک سیستم ارتباطی است.
برای استفاده ترانک در شبکه راه‌های مختلفی از جمله سیستم‌های تلفن، سیستم‌های پخش و شبکه‌های داده وجود دارد.
TRUNK می‌تواند مشابه با یک سیستم رادیویی باشد که قادر است چندین کانال فرکانس رادیویی را در بین گروه زیادی از افراد به اشتراک بگذارد. در واقع یک ترانک می‌تواند از دسته‌ای از فرکانس‌های پخش تشکیل شود.
در دهه 1990 سیستم‌های رادیویی Trunked توسعه و بهبود پیدا کردند و امکان استفاده از طیف رادیویی را برای کاربران فراهم کردند. در واقع در این تغییرات به جای اینکه فرکانس به گروه اختصاص داده شود، کاربران در گروه‌های منطقی فرار می‌گیرند.
در واقع با ادغام فرکانس‌ها این امکان فراهم شد تا کامپیوترها به‌صورت خودکار به درخواست کاربران کانال‌های پخش را اختصاصی می‌کنند.
ترانکینگ در تلفن همراه به زمانی باز می‌گردد که سیستم‌های تلفن آنالوگ استفاده می‌شود. کاربران این سیستم‌ها می‌توانستند چند مسیر ارتباطی از یک خط اصلی را به اشتراک بگذارند.
امروزه TRUNKها گره‌های شبکه سوئیچینگ مانند دفاتر مرکزی و صرافی‌های شعبه خصوصی را به متصل می‌کنند. از سال 2009 انتقال از ترانک‌های مالتی پلکسی تقسیم زمانی سنتی به ترانک‌های SIP در تلفن سازمانی شروع شد.
VOIP یا IP trunking به فناوری گفته می‌شود که در آن گفتار انسان را به داده برای انتقال دیجیتال از طریق اینترنت تبدیل می‌کند. اما در خطوط تلفن آنالوگ از طریق کابل‌ها سیگنال‌های الکتریکی ارسال می‌شد و تغییرات صدا منتقل می‌شود.
یکی از نمونه‌های مجازی از خطوط تلفن آنالوگ SIP Trunk است. این SIP TRUNK امکان اتصال تعداد زیادی از کانال‌ها را به سیستم PBX از طریق اینترنت فراهم می‌کند تا برای تماس‌های طولانی و بین‌المللی استفاده شود. لازم است تا کاربر روتر SIP Trunk بر روی کیفیت خدمات تنظیم کند تا کاربر مطمئن شود که ترافیک صوتی اولویت بیشتری بر فعالیت‌های داده؛ مانند دانلود یا پخش محتوا دارد.
شبکه‌های داده از دو نوع TRUNK استفاده می‌کنند که عبارت‌اند از:
با تغییر تنظیمات حالت پورت به راحتی می‌توان یک رابط اترنت را به‌عنوان یک پورت TRUNK یا یک پورت دسترسی پیکربندی کرد.
وظیفه این پورت‌ها تنها انتقال ترافیک داده‌ای است که مطابقت لازم را با مقدار دسترسی VLAN از قبل تعیین شده داشته باشد. پورت‌های Access در تنظیمات دسترسی پورت سوئیچ، به حالت یک پورت یک پیوند اختصاصی به سرورها و روترها یا پایانه‌ها در یک VLAN ارائه می‌کند.
در مواقعی که به‌عنوان پورت Acess پیکربندی انجام می‌شود سوئیچ به میزبان شبکه متصل می‌شود. میزبان هم احتمال می‌دهد فریم‌هایی که وارد شده‌اند قسمتی از آن VLAN هستند. اتصال یک کامپیوتر شخصی یا دستگاه جانبی به یک سوئیچ یک مثال ساده از پورت‌های Access است.
پورت‌های ترانک هم در تنظیمات ترانک حالت سوئیچ، یک پورت قادر است به‌صورت هم‌زمان ترافیک سوئیچ VLANهای مختلف را در یک پیوند فیزیکی حمل کند. برای جداسازی ترافیک روی سوئیچ‌های مختلف، یک پورت ترانک از تگ‌های شناسایی ویژه‌ای استفاده می‌کند.
در ساختار VLANها ترانکینگ به جزء کلیدی و مهم به شمار می‌رود. در VLANها برای ایجاد چندین شبکه منطقی که دامنه پخش مستقل هستند یک شبکه فیزیکی مجازی‌سازی می‌شود. مهم‌ترین پیوند فیزیکی، ارتباط تنه است. سوئیچ‌هایی که به صندوق عقب متصل شده‌اند، برای پشتیبانی از بسیاری از دستگاه‌های کاربران انشعابات را فراهم می‌کنند.
در مقایسه با هاب‌های شبکه می‌توان گفت که VLANها بهبود بیشتری یافته‌اند. یک VLAN قادر به گروه‌بندی دستگاه‌های سرویس گیرنده‌ای که با هم ارتباط دارند، است. اگر از این تکنیک برای شبکه‌های شلوغ و پر ازدحام استفاده کرد تا حد زیادی ترافیک شبکه کاهش پیدا می‌کند.
از دیگر کارهای VLANها می‌توان به تقسیم‌بندی داده‌ها هنگام عبور از سوئیچ‌ها اشاره کرد. پیوندهای TRUNK با هر یک از VLANها بسته‌های داده را ارسال می‌کنند. با اتصال سوئیچ‌ها به یکدیگر این امکان فراهم می‌شود تا هر پورت به‌صورت کاملاً مجزا و مستقل به VLAN اختصاصی پیکربندی شود.
استفاده از پورت TRUNK باعث گسترش دسترسی VLAN در کل شبکه می‌شود. به این عمل تجمع پیوند هم می‌گویند. در واقع پیوندهای اترنت زیادی کنار هم قرار داده می‌شوند تا به‌صورت یک پیوند منفرد و منطقی رفتار کنند.
روش تجمع پیوند به وسیله استانداردهای IEEE 802.1aq و استاندارد 802.1AX برای شبکه‌های محلی و شبکه‌های شهری و روش‌های اختصاصی فروشنده تعریف شده است. تابع trunking بایستی به وسیله دستورات موازی در انتهای ارسال و دریافت فعال شود.
برای افزودن تگ‌های VLAN قبل از استانداردهای باز به پروتکل‌های اختصاصی سازندگان سوئیچ نیاز است.
پروتکل برچسب‌گذاری VLAN سیسکو (Cisco) یا همان پیوند بین سوئیچ (ISL) در یک هدر و تریلر فریم‌ها را کپسوله می‌کند. پیوند بین سوئیچ تنها با سوئیچ‌های سیسکو کار می‌کند. ترانک در توسعه نرم‌افزار تفاوت زیادی با ترانک در شبکه دارد. در ترانک توسعه نرم‌افزار، ترانک اشاره به شاخه اصلی کد دارد و توسعه‌دهندگان از آن به‌عنوان تکرار و ایجاد تغییرات نسخه استفاده می‌کنند.
1 دیدگاه “Trunk چیست؟”
کاملا مفهومی و ساده وخلاصه