در این نوع همبندی تمامی سیستم ها و دیوایس ها از طریق یک کابل با هم در ارتباط هستند و اطلاعات را در یک جهت انتقال می دهند. شما می توانید این نوع توپولوژی را با هزینه پایین راه اندازی کنید واز تعداد کابل های کمتری بهره مند شوید. در عین حال این که هر فرد آشنا با شبکه می تواند آن را راه اندازی کند، اگر یک کابل دچار مشکل یا قطعی شود کل شبکه از کار می افتد.
این توپولوژی برای شرایطی است که دیوایس های شبکه در فاصله نزدیک به هم قرار دارند و نیاز به سرعت بالایی برای انتقال ترافیک ندارند.
این توپولوژی توسط شرکت IBM اختراع شد. در این توپولوژی کلیه کامپیوتر ها به گونه ای به یکدیگر متصل هستند که مجموعه آنها یک حلقه را می سازد. کامپیوتر مبدا اطلاعات را به کامپیوتری بعدی در حلقه ارسال نموده و آن کامپیوتر آدرس اطلاعات را برای خود کپی می کند، آنگاه اطلاعات را به کامپیوتر بعدی در حلقه منتقل خواهد کرد و به همین ترتیب این روند ادامه پیدا می کند تا اطلاعات به کامپیوتر مبدا برسد. سپس کامپیوتر مبدا این اطلاعات را از روی حلقه حذف می کند. در مدل فوق هر گره فقط به دو همسایه مجاور خود متصل است .
در یک جهت از گره ای به گره دیگر انتقال می یابند وقتی گره ای پیام را در یافت می کند ابتدا نشانی مقصد آن را بررسی میکند اگر نشانی پیام با نشانی گره یکسان باشد Node پیام را می پذیرد در غیر اینصورت سیگنال را از نو تولید و پیام را برای گره بعدی ارسال می کند. این تولید مجدد سیگنال به شبکه های حلقوی امکان می دهد که فواصل بزرگتری را نسبت به شبکه های ستاره ای و خطی پوشش دهند این حلقه را می توان به گونه ای طراحی نمود تا Node های خراب یا ناقص نیز نادیده انگاشته شوند.اما افزودن گره های جدید به دلیل بسته بودن حلقه دشوار است. معمولا از این توپولوژی در محیط های WAN استفاده می شود .
همه میزبان‌ها در توپولوژی ستاره‌ای به یک دستگاه مرکزی وصل می‌شوند که به نام دستگاه هاب نامیده می‌شود و از اتصال نقطه به نقطه استفاده میکند. این بدان معنی است که یک اتصال نقطه به نقطه بین میزبان‌ها و Hub برقرار است. دستگاه هاب می‌تواند به شکل‌های زیر باشد:
لایه 1 – دستگاهی مانند Hub یا تکرارکننده (Repeater)
لایه 2 – دستگاهی مانند سوئیچ یا پل (Bridge)
لایه 3 – دستگاهی مانند روتر یا گیت‌وی (Gateway)
در این جا نیز مانند توپولوژی Bus، هاب به عنوان یک نقطه منفرد شکست (Single Point Of Failure) عمل میکند. اگر هاب از کار بیفتد، اتصال همه میزبان‌ها به میزبان‌های دیگر قطع می‌شود. هر ارتباطی بین میزبان‌ها تنها از طریق هاب صورت می‌پذیرد.
در این نوع شبکه تمامی کامپیوترها با یکدیگر رابطه مستقیم دارند. تمامی سیستم ها به هم متصل می شوند.
با بهره مندی از دو روش مسیریابی و سیلابی؛ در روش اول دارای منطق برای مسیر یابی هستند و در روش دوم داده های همسان به تمامی رایانه ها ارسال می شوند. قدرتمند تر از باقی توپولوژی ها و اتصال کامل دستگاه ها با یکدیگر به صورتی که اصلا انعطاف پذیر نیست.نیازمند کابل بیشتر و دارای روش سخت تر برای راه اندازی است.
طراحی آن شامل بیش از یک توپولوژی باشد به عنوان شبکه ترکیبی خوانده می‌شود. توپولوژی ترکیبی مزایا و معایب همه توپولوژی‌های تشکیل‌دهنده‌اش را به ارث می‌برد.
تصویر فوق نشان‌دهنده یک توپولوژی ترکیبی دلخواه است. توپولوژی‌هایی که ترکیب شده‌اند می‌توانند شامل خصوصیت‌های توپولوژی‌های ستاره‌ای، رینگ، باس و Daisy-Chain باشند. اغلب WAN-ها به وسیله توپولوژی رینگ دوگانه به همدیگر وصل می‌شوند و شبکه‌های متصل به آنها نیز غالباً توپولوژی‌های ستاره‌ای هستند. اینترنت نمونه‌ای از بزرگ‌ترین توپولوژی ترکیبی است.
توپولوژی ها و انواع آنها یکی از مهم ترین مباحث هستند که شما برای شروع شبکه و دیزاین شبکه باید آنها را به صورت کامل بدانید. انواع توپولوژی یکی از سرفصل های دوره نتورک پلاس است که انواع آنها و مدل های مختلف راه اندازی آن را میتوانید آموزش ببینید.
برای دیدن سرفصل های دوره Network+ کلیک کنید.
